Münafıklık iki anlamda kullanılmaktadır.

Birincisi; inançla alakalıdır. Küfrünü (yani inanmadığını) gizleyip, inandığını söyleyen veya inanmış gibi davranış sergileyen kimse bu anlamdaki münafıktır. Münafık dendiğinde ilk akla gelen de budur.

İkincisi; amelî münafıklıktır. Bu çeşit münafıklık daha çok iki yüzlülük yapmak, farklı yerlerde farklı davranış sergilemekle kendini gösterir. Bu kişi ilki gibi değildir Müslümandır ancak nefsi ile problemleri vardır. Biz burada ikinci anlamda bahsettiğimiz münafıklık çeşidinin belirtilerini sıralayacağız.

1) Halk arasında/görünen yerlerde ibadete düşkün ve duygusal olurlar

Münafık diliyle ve başıyla konuşur. İnsanların yanındayken Allah’tan utanıyor gibi gözükür, yalnız kaldığında ise yüzsüzleşir. Gösteriş ve iki yüzlülük yapar ve salih bir veli kılığına bürünerek dini kullanıp dünya malı elde ederler

2) Münafık, insanları Allah’a çağırmaz, kendine çağırır!

Münafık, insanları Allah’a çağırmaz, kendine çağırır. O, dünya zevklerinin peşinde ve insanlar tarafından kabul edilme sevdasındadır.


3) İçten pazarlıklıdır, darıldığında arkadaşının ayıbını anlatır

İki kişi darıldıktan sonra birbirinin ayıplarını açığa vurmak, münafıklık alametidir.

| İmam ŞÂFİİ (Rah.A.)

4) Özellikle Sabah ve Yatsı Namazlarında Gevşeklik Ederler

Peygamber (s.a.v) şöyle buyurdu: Münafık kimseye sabah ve yatsı namazlarından daha fazla ağır gelen bir namaz yoktur. Eğer bu iki namazdaki fazileti bilselerdi, sürünerek te olsa mutlaka cemaate gelirlerdi.” (Sahih-i Buhari, Sahih-i Müslim)

''Münafık, insanları Allah’a çağırmaz, kendine çağırır!

Münafık, insanları Allah’a çağırmaz, kendine çağırır. O, dünya zevklerinin peşinde ve insanlar tarafından kabul edilme sevdasındadır.''

Allah korusun, paylaşım için teşekkürler.

Ya banada agir gelio sabah namazi cok zorlaniyorum ben munafikmiyim

Ya yorgun oluyorum hep tabi bahane degil ama yukardaki yaziyida okuyunca korktum valla kendimden suphe ettim
en dogrusunu Allah bilir biz ustumuze dusenin yalabildigimiz kadarini yapalimda