İbn Hazm taklit hakkında şöyle der:

“Hz. Peygamber dışında ölü veya diri hiç kimseyi taklit caiz değildir, her kesin kendi gücü kadar ictihad etmesi gerekir. Din hakkında bir konuyu öğrenmek isteyenin onu, o konuda Peygamber’den (sav) nelerin nakledildiğini bilen birisine sorması farzdır. Kendisine o konuda önderlik edecek kimse ise ‘bu hususta Allah ve Resûlü şöyle buyurmuştur’ şeklinde cevap vermelidir. Şayet kendisine soru yöneltilen o konuda kendi görüşünü “bu benim görüşümdür veya bu bir kıyasla ortaya konmuş bir hükümdür, bu falanın kavlidir gibi” âyet veya hadis dışında bir görüşle cevaplandırırsa, onun sözüyle amel etmek sorana helal değildir, meselesini bir başkasına sormalıdır.

“Ey iman edenler, Allah’a Peygamber’e ve sizden olan emirlere itaat edin. Eğer bir hususta anlaşmazlığa düşerseniz- Allah’a ve âhiret gününe gerçekten inanıyorsanız- onu Allah’a ve Rasûl’e götürün...”Nisâ, 4/59.âyetinde Allah, anlaşmazlığa düşülen bir hususun çözümü için müracaat yeri olarak sadece Allah ve Rasûlünü göstermiştir, Dolayısıyla Peygamber dışında hiçbir kimsenin görüşü meseleyi çözmede delil olamaz. Her kim bir alim veya alimleri taklit ederse, Allah’a, Peygamberine ve ülü’l-emre itaat etmemiş olur.İbn Hazm, İhkâm, I,81-82,85

Taklidi caiz görenler Allah’ın, “Bilmiyorsanız zikir ehline (bilene) sorunuz.Enbiyâ, 21/7.

“Bununla beraber mü’minlerin, toplanıp hep birden sefere çıkmaları uygun değildir.O halde onlardan bir kısmı da din ilimlerini öğrenmek ve kabileleri savaştan döndüğü zaman onları Allah’ın azabıyla korkutmak için geri kalmalıdır.Tevbe, 9/122. âyetleri hakkında ne dersiniz derlerse, “bu âyetler hiçbir kimsenin kendi re’yiyle fakihleşmesini emretmiyor. Onlar sadece Allah ve Resûlünün dediklerini öğrenip,kendilerine soru yöneltildiği zaman bunları haber vermek için ilim öğreniyorlar,yoksa kendi reylerini açıklamak için değil cevabını veririz”İbn Hazm, Muhallâ, I,85-86.

Üstelik “bir beldede bir ehl-i hadis ve bir de ehl-i re’y olsa bir kimsenin hadis ehlini bırakıp ehl-i re’ye soru sorması asla câiz değildir .dedikten sonra Ahmed b. Hanbel’in oğlu Abdullah’ın “babam, zayıf hadis Ebû Hanife’nin re’yinden daha kuvvetlidir”dediğini nakleder.İbn Hazm, Muhallâ, I,86-87.

insanları Diliyle çekiştiren, kaş ve göz işaretleriyle alay eden bozguncu kişinin vay haline!"

Hümeze, 32/1

“Hz. Peygamber dışında ölü veya diri hiç kimseyi taklit caiz değildir, her kesin kendi gücü kadar ictihad etmesi gerekir. Din hakkında bir konuyu öğrenmek isteyenin onu, o konuda Peygamber’den (sav) nelerin nakledildiğini bilen birisine sorması farzdır. Kendisine o konuda önderlik edecek kimse ise ‘bu hususta Allah ve Resûlü şöyle buyurmuştur’ şeklinde cevap vermelidir. Şayet kendisine soru yöneltilen o konuda kendi görüşünü “bu benim görüşümdür veya bu bir kıyasla ortaya konmuş bir hükümdür, bu falanın kavlidir gibi” âyet veya hadis dışında bir görüşle cevaplandırırsa, onun sözüyle amel etmek sorana helal değildir, meselesini bir başkasına sormalıdır."


Bu görüşe göre mezhep imamlarını taklit de; şeyhe, mürşide bağlanmak da yanlış; öyle değil mi?

Allah razı olsun