“'konuşan milyonlarca cahilin arasında susmak en zor erdem, belki de keramet.. sözün para ettiği bir çağda susmanın maliyeti büyük, eğer bir karakteriniz yoksa susmayı beceremezsiniz.. konuşmanız gerektiği zamanda da susmak karaktersizliktir, imtihan büyük..'”

b.akyürek

'facebook sayfalarınızda bir saatlik akışı izleyince şuna tanık olacaksınız: önce 2-3 kişilik geyikler, yanlış anlaşılmalar, bir âyet, bir hâdis, maç yorumu, siyasi tartışma, şarkı, türkü, kitap tanıtımı, arkasından komik video, belki erotik bi sahne, sonra şifalı bitki falan filan.. buradan sıkılıp televizyonu açın ve kumandayı hızlı hızlı çevirin: bakara suresi'ni açıklamaya çalışan sakallı bir adam, diğer kanalda makak maymunları dalda çiftleşiyor, ötekinde spor tartışması, boğaz'da mankenlerle yakalanan yeni yetme popçu, suriye'den kanlı görüntüler..

böyle bir ortamdan nasıl bi insan türünün çıkmasını bekliyordunuz ki? televizyonun, internetin karmaşasından cımbızladıklarımızı ertesi gün aklımızda tutup kantinde, kahvede bir diğer arkadaşa anlatıp bildiklerimizle saygınlık beklentisine giriyoruz.. kalabalık bir kümesin tavukları gibiyiz. iğrenç, garip sesler çıkarıyoruz ama herkes kendi makamının eşsizliğinden emin olarak köşesinde madalya bekliyor, nasıl iş?’

“'bu millet düz bakılması gereken şeylerin dışındaki her şeye düz bakmakta ne kadar usta!”

'susmak denen ilâhi iletişimi konuşmayla basitleştirdik.

konuşmak asıl derdin üstüne çöp kamyonu dökmeye benziyor, pis kokular, zehirli sular ve mikroplar içinde mânâ’yı nasıl bulacağız? anlamlı hareketlerin, yiğit tavırların, hakka hizmetin söze ihtiyacı yoktur!’

bir âyete, bir hâdise, tek cümleye, yolda bulduğu kurumuş çınar yaprağına takılıp kalarak, onu sorgulayıp susarak ömür bitiren adamlar nerede şimdi?'

Nobel alan orhan pamuk veya yüzlerce eseri olan insanlar senede on dakika imkân bulup en küçük televizyonlarda fikirlerini söyleyemezken, kimsenin tanımadığı yüz binlerce menopozlu şırfıntı günde beş saat televizyonlara konuk olmayı başardı.. onları izlerken, kendi beynimin içinden sürekli 'bana ne! bana ne senin eski kocandan, üst kat komşunun kim olduğundan, dolmayı nasıl yaptığından?' diyorum..

“'güzel susmak sanattır. karşındaki cahile verilen gizli bir konferanstır.. bilmediğin için değil, bildiğin halde susmak anlamlıdır.. biliyor gibi yapıp susmaktan bahsetmiyorum, bilip susmak kıymetlidir!'

eskiden bildiklerini içine atıp suskunluklarıyla ciğerlerini yitiren, verem olan insanlar vardı.. şimdi ‘tıp gelişti, insanlık veremi yendi’ diyorlar.. hayır efendiler! şimdi bilerek susan kalmadı, veremi gevezelik yaparak, önümüze gelene derdimizi anlatarak, facebook’tan sidik yarıştırarak, çok ve boş konuşarak yendik, artık delirterek ölüyoruz.. kendi başına, özel gayretleriyle delirmiş adam görmedim, her insanı bir başkası delirtiyor.. birbirimizin katili olarak öleceğiz.. bir gün bu toplumda delirmeyen son adam kimseyi dinlememiş, kendi yalnızlığının zindanlarından çıkmış birisi olacak, ben inanıyorum, gerisi yalan..!”

Gerçekten de 'Boş laf karın doyurmaz' çünkü boş konuşmak tok adamların işidir.
Bülent Akyürek

Hepimiz odalarımızda, bürolarımızda küçük tanrılar olana kadar sürecek. İnsanlar sosyal medyada kendi bedenlerinin heykelini yontuyor, amentülerini yazıyorlar. Bir gün herkes sırasıyla tanrı olduğunu tweet atacak binlerce insan durumu beğenecek ve arkasında diğerleri tanrılıklarını ilan edecek.