Selamun aleykum, biraz yoğun bir bölümde okuyorum bölüm arkadaşlarım da dini açıdan çok dolu değiller. Hayatım boyunca hep böyle oldu sanırım bu benim imtihanım. Bu zamana kadar hep onlara bir şeyler katmaya çalıştım ama artık kendimi daha geliştirmek istiyorum. Sizce neler yapabilirim?

Çok sevdiğim bir kelime var ondan bahsedesim geldi. Bu kelime: Nüzur.

Nüzur denir uyarana. Uyaran kişi. Ama öyle sıradan bir uyarıcı değildir bu kişi. Hani birini görürsün ve o kişiyi görmek bile insana "Artık namaza başlamalıyım," dedirtir. Yani o kişi konuşmasa bile bir nüzurdur. İnsanların o Nüzur'u görmesi bile başlı başına insanların kendilerine bir bakmalarına, çeki düzen vermelerine, hatalarına, yanlışlarına, günahlarına eğilmelerine bir sebep olur.

Neler yapabilirime gelirsek: Ben Kur'an aşığı birisiyim. Anlamlarına bakarak Kur'an okumanı tavsiye ederim. Ama bir süreyi sadece bir kere değil, yüzlerce kez, aklına kazınana dek, sırları sana açılmaya başlayana dek oku. Daha faydalı ve daha güzel bir şey gelmiyor aklıma. Allah'ın zikri, tezkiri elbette sana en iyi yol gösterici olacaktır.

Zikir demişken aklıma bu kelimeyle ilgili de bir şey geldi paylaşmazsam olmaz

Meryem süresindeki ilk kelime "Zikru" kelimesidir. Yani Z-K-R harfleriyle başlar bu süre ve "Rikza" ile biter. Yani RKZ harfleriyle. Yani son kelimeyi tersten okuduğumuzda karşımıza süredeki ilk kelime çıkar. Harika değil mi.

Selam ve dua ile.

Ve aleykümselam,

Allah razı olsun yazdıklarınız gerçekten çok güzel. Birkaç defa okudum. Dediğiniz gibi Nüzur olabilmek çok güzel benim korkum bu görevi hakkıyla ihya edememek. Ben de Kur'an aşığıyım. Ama sanırım daha çok okumalıyım. Ayette de denildiği gibi, 'Kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur'. Sanırım duyduğum rahatsızlık bu yüzden O'nu daha çok anmaya ihtiyacım var. Biraz da insanlara bir şeyler anlatmaya çalışmak ve tamamen dünya hayatından bahseden insanların muhabbetlerine maruz kalmak yordu beni. Elbette insan yalnız değildir her daim Allah yanındadır ama kendin gibi birileri ile konuşmak da bir ihtiyaç oluyor bazen. Tekrar Allah razı olsun.

☺️ Çok teşekkür ederim, Hoş bulduk

İnsanlarla asla iletişim kurabildiğimi düşünmüyorum. Çünkü ne söylersem söyleyeyim Allah konuştuğum kişiye dilediğini işittiriyor, dilediğini işittirmiyor. Bu benim için de geçerli. Birisi bana bir şey söylediğinde Allah benim o cümleden neyi anlamamı istiyorsa sadece onu anlıyorum. Örnek vermek gerekirse:

Şöyle bir cümle kurdum diyelim: GÜL, HAYAT KISA.

Ateist birisi bu cümleyi duyduğunda "Hayattan olabildiğince keyif almalıyım." manasını çıkarabilir.

Âşık birisi duyduğuda Allah'a bir an evvel kavuşacağını hatırlayarak mutlu olabilir.

Genç biri duyduğunda umursamayabilir.

Ölmek üzere olan birisi bu cümleyi duysa "Dalga mı geçiyorsun sen," diyebilir.

Yüzlerce farklı kişi aynı cümleden yüzlerce anlam çıkarabilir.

Ben, kurduğum hiçbir cümleye hakim değilim. Kurduğum cümlelerin anlamlarını sınırlandıramam ya da genişletemem. Fakat Rabbimiz buna muktedirdir. Aynı ayetten dünyadaki herkese farklı dersler verebilir ya da farklı ayetlerden herkese aynı dersi verebilir.

Kısacası kurulan her bir cümleyle doğrudan Rabbimizle iletişim kurarız. O bizlerden ne anlamamızı isterse onu anlar, onu bilir, onu öğreniriz. Sen de bu yazdıklarımdan sadece Allah'ın dilediğini anlayacaksın.

Peki söylediklerim genelde insanların zihninde tam olarak istediğim şekilde kavranmıyorsa neden yine de iletişim kuruyorum? Neden konuşuyorum? Anlamı ne? Pek çok cevabı var bunun. Mesela iletişim kurduğum insanlar vesilesiyle Rabbimin bana öğretmesini seviyorum. En önemlisi de kurduğum cümleler ile Allah'ı zikrediyorum. Belki karşımdaki bunu fark etmiyor bile ama ben biliyorum, Allah biliyor. O nedenle çevremdekilerin dünyadan ya da ahiretten konuşmaları pek fark etmiyor. Bendeki yansıması Allah'a dair, benden yansıması da Allah'ı zikir.

Diyelim ki görme, tatma, dokunma, duyma kısacası duyularımız kayboldu. Elimize kalan tek şey ne olur? Ruhumuz değil mi? Yani biz dünyada algıladığımız müddetçe varız. Belki de geri kalan her şey bir göz aldatması. O nedenle yaşadığım her şeye ben de Rabbimin gönderdiği bir ışık hüzmesi gibi bakmaya çalışırım. O ışık hüzmesi bir takım camlara çarpıp renklere bürünüp gözümün önüne gelir. Ama neticede o bir ışık hüzmesidir.

Çok güzel anlattınız. Rabbim belki kendini hatırlatmak için arada değişik camlara yönlendiriyor ışığını. Ama bazen başka insanlar gelip camda kendini görmeyi sağlıyor başka bir cam koyarak. Elbette bu da Rabbimin vasıtasıyla.

Tekrar çok teşekkür ederim. Her çekilen sıkıntının bir manası var. Zaten sıkıntı olmasa nasıl imtihan olacaktık. Bize kalan artık inşirah suresini devamlı okuyarak bu imtihandan da geçmek. Rabbim yardımcımız olsun.

arkadaşların yorumları ilgi çekici..gayet güzel bir konu olmuş, yapılan yorumları ile..Teşekkürler.

Bismillah
Bu site güzel ama kaliteli bir cemaate girsen daha iyi..burayada devam et.
Mesela sen bir universite açsan yonetim eğitim bakim vs butun işlerini tek yapabilir misin?İslam universiteside ayni tek olmaz.selam ile