Profesör konferans vermek üzere salona girmiş. Bakmış ön sırada oturan seyis dışında salon boş.

Sormuş:

- Buradaki tek kişi sensin. Sana göre konuşmalı mıyım, yoksa konuşmamalı mıyım?

Seyis cevap vermiş:

- Hocam ben basit bir insanım, bu konulardan anlamam. Fakat ahıra gelseydim ve bütün atların kaçıp bir tanesinin kaldığını görseydim, yine de onu beslerdim.

Bu sözlere hak veren Profesör konferansa başlamış. İki saatin üzerinde konuşmuş durmuş, kendini mutlu hissetmiş, dinleyicisine de:

—Konuşmamı nasıl buldun? Diye sormuş.

Seyis cevap vermiş:

- Benim basit bir adam olduğumu ve bu konulardan pek anlamadığımı size söylemiştim.

Gene de eğer ahıra gelir, biri dışında tüm atların kaçtığını görseydim, onu beslerdim, Ama elimdeki tüm yemi ona yedirip de hayvanı çatlatmazdım.

"Ne kadar bilirsen bil, söylediklerin karşıdakinin anladığı kadardır."

Allah razı olsun.güzel bir hikayeydi.İnsanları küçük görmek en büyük basitliktir.
prof olmuşta ne olmuş...bir seyis verirmiş dersini...

Amin.. teşekkürler.

ben istanbul üniversitesi mezunyum bizim okul sert idi ama yinede iyi bir okuldur.
bizdekiler tek kişi de olsa ders işlenir mantığıyla hareket ederdi hatta bildiğim kadarıyla bi ara hiç öğrenci gelmeyince ders yine de işlenmiş
hoca kendi kendine anlatmış.

Güzelmiş.
Teşekkürler...

emeğine sağlık

ahahah güzel hikayeymiş ben bunu bilmiyordum