Bismi'l-Muntekim

Necip Fazıl Kısarkürek, 1960 yıllarda Yeni İstanbul gazetesinde neşredilen hatıratında şöyle söylüyor:

"II.Dünya Harbi arefesinde, Nazım'ı bir akşam üstü yanımda Vakit gazetesi müdürü Rasim Us olduğu halde Sultanahmet cezaevinde ziyaret ettim. tel örgülere geldi:

" Nazım." dedim, "Benim rejimim olsaydı seni asardım. Fakat bu hiçlik rejiminde fikirsiz ve imansız insanların seni süründürmesinden müteessirim. Onun için ziyaretine geldim. Gözlerinde iki damla yaş olduğu halde bana cevap verdi. " Necip ! Benim de rejimim olsaydı ben de seni asardım. Sonra da darağacının altında ağlardım. Seni anlıyorum. Bil ki tuttuğun bu soylu tarafın daima takdircisi kalacağım." dedi. Bu onunla son konuşmam ve son görüşmem oldu.

Bu kıssa hakkındaki yorumlarınız nedir ?

ve kıssanın devamı...
ne nazım hikmet kendi rejimini-komünizm- kurup necip fazıl'ı astırabildi...
ne de necip fazıl kendi rejimini-islam- kurup nazım hikmet'i astırabildi...
kapitalist rejim hem NFK'yı hem de NH'i asmaktan beter etti...

ama kıssa devam ediyor...

sonuç...ÇALIŞANLARINDIR!...

Farklı bir nezaret açısı..

sanatçının arkasındaki bıraktığı en büyük miras eserleridir keşke anlayabilseydik ve bu şahsiyetlere gereken önemi verseydik hayatımızda hep keşkeler olacak olmaya devam edecek çünki hala önemini kavrayamadık milletçe...

merhum Necip Fazıl üstadı anladım hasbelkader

hem şer'i gereklilik hem de merhameti için konuşmuş

ama nazım neden Necip Fazıl ı asmaya kalkıyor onu anlamadım

fikrine uymayanı öldürmek sosyalistlerin şeriatında serbest mi acaba

hele oturup ağlaması timsahın gözyaşları misali olurdu

altta kalmamak için konuşmuş işte

tıpkı benim anlamadığım halde konuştuğum gibi

ha nazım ha ben işte cahil güruhh...

(benim imanım var çok şükür Rabbim kabul ederse...)