İnsanlar ne kadar acımasız, hayatını devam ettirebilmek için, başka canlıları yok ediyor” diye düşünüyor, bu kapkaranlık içinde bir tek canlı görebilmek için dikkatle çevreme bakıyordum. O sırada yolun sağında bir yeşillik gözüme çarptı. Ona yaklaştığımda, biraz evvel boş yere kopararak attığım deve dikenin aynısını gördüm.
Bunun üç sapı vardı. Biri kopmuş, dalın kalan parçası da, kesik bir el gibi sarkmıştı. Diğer ikisinde birer çiçek vardı. Önceleri kırmızı olan çiçekler, şimdi simsiyah olmuşlardı. Kırık saplardan birinin ucundaki çiçek çamurlanmış, sarkmıştı; diğeri yağlı kara toprağa bulaştığı halde dimdik duruyordu. Bir araba tekerleğinin çiğnediği ve sonra tekrar dogrulduğu belli oluyordu. Yamuk durmasının nedeni de buydu. Gövdesinin bir tarafı kopuk, iyice yıpranmış, kolu kesik, gözü patlatılmış bir insanı andırıyordu. Her şeye rağmen, çevresindeki kardeşlerini yok eden insanlara yenilmiyordu.
Tekrar,”Ne tükenmez bir yaşama gücü…” diye düşündüm. İnsanoğlu her şeyi yenmiş, milyonlarca otu, bitkiyi yok etmiş, bu hala direniyor…
Lev Nikolayevic Tolstoy / Hacı Murat

Bu kitabı okumayan varsa mutlaka okumalı. Harika bir kitap.

Bir Müslüman kendini nasıl rezil ederin resmini çizmiş.
Aynı zamanda onur abidesi Kafkas kartalı Şeyh Şamil'in tablosu.