Deniz kokar hüzün rengi yosunlar,
Gözyaşları yaratır okyanusları yeniden;
Silmeyi isterim…
Uzanırım Deniz'e, elimde kalır;
Tuzu çaresizliğimin…
Ağlama demek gelir içimden,
Sen ağlama, zaten okyanus olmuşsun.
Ben, ayağımı sokamazken kıyılarına;
Kıyamazken seni,
Ağır gemilerin altında ezilirsin de
Hüzün kokan dalgalarına dokunamam.
Saramam yalnızlığına yalnızlığımı
Uzak kalışında bana
Ve ben sana ulaşırken şeffaf sevgim ile
Yetmez bilirim…
Bir sal olsam dağılır hüznün,
Ve dokunsam tuzlu gözyaşlarına ellerimle,
Sen ağlama desem,
Tıpkı senin bana dediğin gibi,
Tıpkı senin beni berrak suyun ile yıkadığın gibi,
Ben de köpük köpük dalgalarına
Bıraksam sevgilerin en temizi bulsun seni
O zaman mutlu olurum mavilerinde.
Ama bugün...
Hüzün kokuyor Deniz…
Bircan.M
Her nefis ölümü tadacaktır. Sonunda bize döndürüleceksiniz. Ankebut-57
Bu dünya hayatı sadece bir eğlence ve oyundan ibarettir. Asıl hayat ahiret yurdundaki hayattır. Keşke bilseler! Ankebut-64
Hüzün Kokuyor Deniz
Hüzün Kokuyor Deniz
Konuyu Okuyanlar: 1 Ziyaretçi