Kendimi cennette düşündüm.
Cennet meyvelerinden yiyorum, nehirlerinden içiyorum. Hûrilerle beraberim, cennetin bütün nimetlerinden istifade ediyorum.
Sonra kendimi cehennemde düşündüm.
Zincir ve halkalara vurulmuşum, zakkum ağacından yiyorum, irinli sudan içiyorum. Nefsime:
“Ey nefsim, şu halde sen ne istersin?” diye sordum. Nefsim,
“Tekrar dünyaya dönüp sâlih ameller işlemeyi isterim” deyince şöyle dedim:
“İşte senin istediğin şey. Şimdi dünyadasın. Haydi, o halde sâlih ameller işle.”
[Muhâsebetü’n-Nefs, İbn-i Ebi’d-Dünyâ]
Demek ki görmüyorsun, sana gösteriliyor.