Îsâ Aleyhisselâm buyurmuştur ki:
“Muhakkak mal sâhibi şu üç halden biriyle hallenir:
Ya malı helâlinden kazanmamıştır veya hakkı olan yerden onu menetmiş (zekât ve sadaka vermemiş)tir. Yahut mal, sahibini Rabbine ibâdetten alıkoymuş, onun sâlihlerden olmasına mani olmuştur.”
Hadîs-i Kudsî'de: “Ey Âdemoğlu! İnfâk et, ben de sana infâk edeyim” buyurulmuştur. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki:
“Zenginlik mal çokluğu değildir. Asıl zenginlik gönül zenginliğidir.”
“Allâh'ın takdîrine ve taksimine razı ol, insanların en zengini olursun.
Allâh'ın sana farz kıldıklarını işle, insanların en âbidi olursun.
Allâh'ın haram kıldıklarından sakın, insanların en vera‘lısı ve takvâlısı olursun.”
Evs bin Hârise (radıyallâhü anh): “En hayırlı zenginlik kanâat, en fena fakirlik insanlara mal için boyun eğmektir” demiştir.
Fudayl bin lyâz (rah.) buyurdular: “Hakîkî zengin ve fakîr, Cenâb-ı Hakk’ın huzurunda meydana çıkar. Dünyada çektiği fakirlik kişinin şekâvetinden dolayı olmadığı gibi refâh ve bolluk da saadetinden dolayı değildir. Hakîkî bahtsız, âhirette menzili cehennem olandır, kurtulan da cehennemden kurtulandır.
Ca‘fer-i Sâdık Hazretleri buyurdular: “Her kimi Allâhü Teâlâ, isyan sefâletinden itâat izzetine yükseltirse, onu malsız zengin, dostsuz çevre sâhibi, aşîretsiz îtibar sahibi kılmıştır.”
Şükür zenginliğin süsü, sabır ve iffetli olmak da (insanlardan bir şey istememek de) fakirliğin süsüdür. Allâhü Teâlâ'nın hakkını zenginlikte de fakirlikte de yerine getirmek lâzımdır. Bu hak zenginlikte şükür ve cömertlik, fakirlikte ise sabır ve iffettir.
(el-Makdisî, el-Âdâbü'ş-Şer'ıyye)
*
“Muhakkak mal sâhibi şu üç halden biriyle hallenir:
Ya malı helâlinden kazanmamıştır veya hakkı olan yerden onu menetmiş (zekât ve sadaka vermemiş)tir. Yahut mal, sahibini Rabbine ibâdetten alıkoymuş, onun sâlihlerden olmasına mani olmuştur.”
Hadîs-i Kudsî'de: “Ey Âdemoğlu! İnfâk et, ben de sana infâk edeyim” buyurulmuştur. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki:
“Zenginlik mal çokluğu değildir. Asıl zenginlik gönül zenginliğidir.”
“Allâh'ın takdîrine ve taksimine razı ol, insanların en zengini olursun.
Allâh'ın sana farz kıldıklarını işle, insanların en âbidi olursun.
Allâh'ın haram kıldıklarından sakın, insanların en vera‘lısı ve takvâlısı olursun.”
Evs bin Hârise (radıyallâhü anh): “En hayırlı zenginlik kanâat, en fena fakirlik insanlara mal için boyun eğmektir” demiştir.
Fudayl bin lyâz (rah.) buyurdular: “Hakîkî zengin ve fakîr, Cenâb-ı Hakk’ın huzurunda meydana çıkar. Dünyada çektiği fakirlik kişinin şekâvetinden dolayı olmadığı gibi refâh ve bolluk da saadetinden dolayı değildir. Hakîkî bahtsız, âhirette menzili cehennem olandır, kurtulan da cehennemden kurtulandır.
Ca‘fer-i Sâdık Hazretleri buyurdular: “Her kimi Allâhü Teâlâ, isyan sefâletinden itâat izzetine yükseltirse, onu malsız zengin, dostsuz çevre sâhibi, aşîretsiz îtibar sahibi kılmıştır.”
Şükür zenginliğin süsü, sabır ve iffetli olmak da (insanlardan bir şey istememek de) fakirliğin süsüdür. Allâhü Teâlâ'nın hakkını zenginlikte de fakirlikte de yerine getirmek lâzımdır. Bu hak zenginlikte şükür ve cömertlik, fakirlikte ise sabır ve iffettir.
(el-Makdisî, el-Âdâbü'ş-Şer'ıyye)
*
