İslam 'da Tasavvuf var mı değil.. Tasavvuf, İslam 'ı yaşama biçiminin adıdır.

Tasavvuf : Kâl, yani kelam ilmi değil ..!

Tasavvuf : Haldir, yaşamaktır.

Tasavvuf : İslam 'ı yaşam biçimidir. Farklı bir inanış, İslam 'ın dışında, farklı bir yaşam biçimi değil. Tasavvuf erbabı kişiler mana ile ilgilenirken, avam, maddeden öte gidebilecek yol bulamaz.

Avam zahiri olanla, yani fizikle yetinir. İşin mana boyutunu anlayamaz, kavrayamaz. Avam beş duyu ötesini kabullenemez. Fakat dervişin işi görünmeyenledir, işin "metafizik" olan yanı ile alakalıdır.

Metafizik olaylar ise imanın özünü oluşturur.

Dervişlik bir sıfattır. En büyük derviş ise, Hz. Muhammed Mustafa s.a.v efendimizdir.

Tasavvuf, ayrıntılara dalmadan işin aslını, özünü yaşamaktır. İslamı yaşarken hesap, kitap işi, yani ne yaparsa ne kadar kazanç elde edeceği hesabı dervişin işi değildir. Teferruatlara dalmak, hesap etmek avamın işidir.

Avam satırda kalır. Derviş ise, sadır ilmi ile donatılmıştır.

Allah 'ın varlığına inanmış bir kişi, Tasavvufa girdiği zaman ...!

"Eşhedü enlailahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühu ve Resulühu" 'nun manasını yaşıyor demektir.

Tasavvuf insanın kendisini keşfetme yoludur. Dini kurallara bağlı, dogmaları esas alan bir olgu değildir. Tasavvuf “Ben kimim? Nerden geliyorum? Ve nereye gideceğim?” sorularını soran kişilerin, sorularına sufizm yoluyla cevap bulabileceklerine inandıkları yoldur.

Adam diyor ki, "Eğer bugün Mevlana yaşasaydı ilk önce ben müridi olurdum" Hadi oradan. Eğer öyle olsaydı/ böyle olsaydı demek münafıklık alameti. Mesnevi'yi neden okumuyorsun? "Ne olcak onu okuyunca", diyor. Günümüzde bile Mevlana'nın Mesnevi'ne yansıttığı nurlar ile yol almış öyle bir topluluğa ne oluyor da okuyorlarsa sana da o ilim ve iman nasip olacak diye umarız.'İslam'da tasavvuf var mı' sorusu kendisini ilgilendirmiş insanlar, kendi seviyesinin ne kadar alçak olduğunu kavrarlar da insaf ederlerse; bu soruyu bir Muhyiddin Arabi'den, bir İmam-ı Rabbani'den okurlarsa müşkülleri hallolur diye umarız. Günümüzde ise; Fatih Çıtlak, Ömer Tuğrul İnançer, Mahmut Erol Kılıç gibi zatlar da ilimleri ölçülerinde gayet hoş cevab vermektedirler. Oysa ki, bu soruyu bana sormuş olsan bu işin pratisyeni, bu işin erbabı olmadığım için fazla düşük şuurda cevablar vereceğimden diyeceksin ki; İşte tasavvuf bu! Hayır, benim vermiş olduğum cevap tsavvuf'un t'si bile değil bu cevap nefsimin kirliliği olur ancak. Güzel bir şeyler varsa o da Allah'tandır.


Tasavvuf büyüklerinin birçoğunda şu ifade birçok defa aynı şekilde tekerrür etmiştir, "Dini filan kişiden, hocadan/alimden/ariften/şeyhten öğrenmeseydim durumum nice olurdu" Çok uzakta aramaya gerek yok mesela günümüzde imam-ı hatip, ilahiyat fakülteleri ve din kültürü ve ahlak bilgisi dersleri (tabiki çok değerleri hocalarımız var/ tasavvufa intikal etmiş hocalarımız var), diğerleri daha çok dinin kabuğu verebiliyor maalesef. Sadece oralar da değil camiler de çok soğuk. İmamlarımızdan bir tane Yunus Emre, bir tane Mevlana Hazretleri sözü duyan beri gelsin. Şimdi soruyorum; imamlarımızı kim yetiştirdi? Demek ki; yetiştirmek çok önemli. Hiç Diyanet'in tavrına özenip de Türkiye'ye tasavvuf ilmi için gelen var mı. Eskiden Anadolu'ya getirecek kadar bir şeyler cezbediyordu insanları. Demek ki; imana özenilir, ab-ı hayata susanılır ve bu adamı Anadolu'ya kadar getirtir. Aşk da özenilecek bir şey değil, iman özenilecek bir şey iman, iman! Alemde tartışan birini gördüğün zaman onun Allah'tan perdeli olduğunu bilmelisin Muhyiddin Arabi'nin sözü. Çünkü zan ile tartışmak ile/ edep ile aramak arasında uçurum gibi, epey bir fark bulunuyor. Bu konuyu neden güncelledim? Tasavvuf kategorisi ilmi yönden biraz yetersiz kalmış. İmam-ı Rabbani, Mevlana, Abdülkadir Geylani, Muhyiddin Arabi kaddesallahüesrârahüm gibi zatların ayrı ayrı kategorileri de ayrıca bulunması buraların yeşermesi açısından önemli. Bu önermede Muhyiddin Arabi hakkında tabiki yardımcı olabilirim.

Kuranda mehdi yazmaz. Subhaneke de yazmaz. 124 bin peygamberin isimleri de yazmaz . Buda nin peygamber olduğu kuranda yazmiyor , ya gercekte adı zikredilmeyen peygamberlerden ise... Hadislere gerek yok kuran bize yeter diyen munafiklar ,100 yıl sonra allah bize yeter kurana gerek yok demenin hazırlığı icindedir ler

Bilgilendirme için teşekkürlerr

İslam'da ehl-i sünnet (sünnilik), ehl-i teşeyyü (şiilik), ehl-i tasavvuf (sufilik), vb birçok mektep ve mezhep ve tarikat vardır. Ve İslam cemaat-vahdet-birlik dinidir. Yani, Hizbullah Hakverdi'nin dediği gibi "İslam'da mezhepçilik ve mezhepsizlik yoktur. Mezheplilik vardır." Dolayısı ile her insan bir mektebe-mezhebe bağlı olup, fürûda-fıkıhta ayrı olsa da İslam çatısı altında birdir, vahdet ehlidir. Ancak bu mezhep-mektep-tarikatleri reddedenler, İslam olmadığını iddia edenler; kendileri İslam'dan çıkıp ayrılık dinine girmiş olur ki biz onlara tekfirciler diyoruz. Dolayısı ile İslam Ümmetinin icmaına göre müslüman olan her mektep-mezhep-tarikat-cemaat-hareket tevhididir, müslümandır, kardeştir, candır. Bunlardan her hangi birini İslam dışı, küfür, şirk vb olmakla itham etmek insanı küfre götürür. Nereden bileceğiz İslam Ümmetinin icmasına göre hangileri İslam dairesinde, hangisi dışında derseniz, şu basit örnek yeterli olacaktır. Kur'an, siret ve sünnete göre müşriklerin Kâbe'ye girişi haramdır. Kâbe'ye yalnızca müslümanlar girebilir, yalnız Müslümanlar haccedebilir. Ve İslam tarihinde, hiçbir zaman, hiçbir mezhebin mensupları (Hz Muhammed'den sonra bir peygamber geldiğini -haşa- iddia eden Ahmediler ve Bahailer hariç) Kâbe'ye girişten men edilmemiştir. Dolayısı ile sufiler başta olmak üzere hiçbir İslam tarikati şirk ile itham edilemez, tevhid ehlidirler. Hatta sufilerin tevhid anlayışı, onları şirk ile itham eden vahhabilerin (ki hâşâ Allah'a bir vücut, limit-sınır, mekân tayin edip; eli, yüzü vb organları olduğunu ve gökte bir taht üzerinde oturduğunu iddia ederler) sözde tevhid inancından daha yücedir. ves-selam.